Sakarya, 21 Temmuz 2010

Bent Deresi, köyümüzde serinliğin ve dinlenmenin adıdır. Yakacak ihtiyacının ormandan karşılandığı ve nakliyenin öküz arabaları ile yapıldığı dönemde adeta ara durak gibiydi. Dört tekerlekli öküz arabaları ile köyden çıkılır, Bent Deresine gelinince, arabanın yarısı da diyebileceğimiz arka tekerleklerin olduğu kısım ayrılır ve Bent Deresi denilen düzlükte bırakılırdı. Oradan ileriye doğru yollar daha sarp olduğundan dört tekerlekli araba ile gitmek çok zor hatta bazı mevkiler için imkânsızdı.. İki tekerlekli araba ile odun hazırlanan yere gidilir, odunların ön kısmı arabaya konulmuş olduğu halde, arka kısmı yerlerde sürüklenerek getirilirdi. Odunlar orada boşaltılır ve dört tekerlekli olarak hazırlanan arabalara yeniden yüklenirdi Çünkü oradan köye doğru gelirken yokuş çıkıldığından, odunların sürüklenmesi öküzleri yoracağı gibi, bazen de öküzlerin çekemeyeceği kadar yük ağırlaşırdı.

 

Bent Deresi, ağaçlıklar ve tepelerle çevrili olduğundan, yazın en sıcak günlerde bile serin olurdu. Yolun kıyısında bulunan ve buzdolabından çıkan suyu aratmayacak derecede soğuk akan pınardan su içilip el, yüz yıkanarak ferahlanıldığı gibi, varılacak yerlerde su bulunmama ihtimaline binaen su kapları da doldurulurdu. Dönüşte de evde içilmek üzere su getirildiği oluyordu.

           

Yakacak odun ihtiyacı için ormana gidildiÄŸi dönemlerde, o düzlükte her an için üç beÅŸ kiÅŸiyi bir arada görmek mümkündü. O zamanın insanlarının bir araya gelmesi demek, tabii ki; muhabbet, türkü söylemek ve hatta yeteri sayıda kalabalık varsa,  horon oynamak demekti.

 

            Hizmet heyecanı ile iÅŸ başına gelen Kazım TaÅŸkın Muhtarlığındaki Ä°htiyar Heyeti, geçen yıl, köyümüzün tarihinde belki de bir ilki gerçekleÅŸtirerek bizi Bent Deresine (kır gezisine) davet ettiler. Yılların hasreti ile o bölgeyi gezerken; Heyetin, içme suyu hattını döşemek için göstermiÅŸ olduÄŸu çabasını da yerinde görmüş olduk. Herkes neÅŸ’e ve mutluluk içinde yılların hasretini gidermiÅŸti. Gelecek yıl yeniden buluÅŸmak üzere ayrıldık.

 

Ä°htiyar Heyeti, bu yıl da (24 Temmuz 2010 Cumartesi günü)  aynı yerde bir araya gelmek için herkesi davet ediyor. Bu yılın mali külfetini, köyümüzün her zaman kendisi ile iftihar ettiÄŸi SESOB BaÅŸkanı Hasan AliÅŸan Bey üstlenmiÅŸti. Bunun için kendisine müteÅŸekkiriz. AÄŸanın eli tutulmaz. Herhalde ÅŸanına uygun bir ağırlama yapacaktır.  Ama bu güzelliklere gölge düşüren ve hanımların pek de hoÅŸlanmayacağı küçük bir not: Yalnızca erkekler!…. Ä°ÅŸte bu olmadı. Toplum; kadını, erkeÄŸi, genci ve yaÅŸlısıyla bir bütündür. EÄŸer bir şölen olacaksa, hep birlikte olmalı.

 

Bu ÅŸenlikler, daha düzenli hale getirilebilir; köyde oturan veya dışarıya giden bütün köylümüzün (Åževketiye de dahil) yanında, komÅŸu köylerimiz olan; Eski Bıçkı, Bıçkıatik, Beylice, Akçayır, Esentepe, HüseyinÅŸeyh, Hicriye, Muradiye köyleri de davet edilir ve en yüksek yere (her taraftan görülebilecek ÅŸekilde) büyük bir Türk Bayrağı çekilerek, millî birlik ve beraberliÄŸimiz açısından örnek teÅŸkil edecek; davullu, zurnalı, tulumlu, mızıkalı, kemençeli, herkesin eÄŸlendiÄŸi ve kaynaÅŸtığı şölenler tertip edilebilir. Bunların hayalini kurmak bile güzel deÄŸil mi?  Ama unutmayın ki, her ÅŸey bir hayalle baÅŸlar. Kim bilir, belki de bu güzelliklere imza atmak ÅŸerefi köyümüze nasip olur ve  ihtiyar heyetimizin azaları da  hayatları boyunca, her zaman gurur duyacakları bir hayırlı iÅŸin mimarı olmak ÅŸerefine nail olmak bir yana, gelecek nesillerce de hayır dua ile anılırlar.  Muhabbetle...