DoÄŸduk. Öğrendik, YaÅŸadık, Öldük………..

Doğduğumuzda ne kadar çıplak ve hürdük değil mi? Ekmek elden süt memeden bir hayattı; kaygısız, tasasız, utançsız. Bu epeyce bir süre böyle de gitti aslında. Hayatımızın ilkel komünizm çağını yaşadık. Sadece insandık, üzerimize giydirilmiş etiketler yoktu, çıkar yoktu. Dedem, Nenem, Annem, Babam ve biz vardık.

Sonra mektep çaÄŸları geldi. Birden otoriteyle tanıştık. Ne otoriteydi hani Yunus Akdeniz. Yılın tatillerinde okula gider, sair günlerde de tatil yapardık. Hayatımızın o ÅŸirin ilkel  Ã§ağında bize önder olan  annemiz bile, süreç içerisinde deÄŸiÅŸip, otoriterleÅŸmiÅŸti. Okulda and içtiren öğretmen, evde ders çalıştıran anne baba, sokakta “kesiyimmi len topunuzu” diye böğüren komÅŸu, hısım, akraba.

Yaşımız küçüktü, ve biz buna boyun eÄŸdik. Güçsüzdük. Okulda bir yemin krizini göze alamazdık, her sabah and içtik. Evde ise anne babamıza karşı koyamazdık, ders çalıştık. Aslında hiçbir ÅŸey öğrenmemiÅŸ olduÄŸumuzu çok sonra anladık. Bu süreçte epeyce sürdü yine.  

Mektepler bitip de hayatla yüzleşince, yani o az önce bahsettiğim hiçbir şey öğrenmemiş olduğumuzu anladığımız zamanlarda başladı gerçek mücadelemiz. O zaman anladık ki, artık çıplak değildik. Ve yine anladık ki, insan yalnızca çıplakken insandır.

Ãœzerimize; kimimize bol, kimimize dar gelen elbiseler giydirildi. Beyinlerimize etiketler, enselerimize barkotlar yapıştırıldı. Çıplak deÄŸildik ya artık, hepimiz birer mal oluvermiÅŸtik. Ömrümüzün en vahÅŸi çağındaydık.  

Çok çalıştık, çok ezildik, çok hor görüldük, çok umut ettik, çok inandık, direndik ve yok olmadık. Annemizin memesindeki gibi bir insan değildik elbette. Ama en son o memede bıraktığımız insanlığımızın birazını geri alabilmiş gibiydik sanki. Bir batı Avrupa sosyal demokrasisi gibiydi hayatımız. Çalışıyorduk, ama birazcık da yaşayabiliyorduk.

Şimdi yaşlardan otuzuz, ideolojilerden ise en trendi . AKP Ne olacak ilerleyen süreçlerde tam bilemiyorum. Ama şunu biliyorum ki, Allah en sonunda nurunu tamamlayacak ve ilelebet İslam var olacak.

Belki unuttunuz ama hatırlatmakta fayda var: Hepimiz öleceğiz çocuklar.

Önemli olan orasını kurtarabilmekte deÄŸimli ...  23/08/2011